- Әлбиттә. Сәхнәгә сыҡҡан һайын үҙемде Берлинды алғандай хис итәм (рәхәтләнеп көлә). Ә инде шул йылдарға әйләнеп ҡайтҡанда, теләһәм-теләмәһәм дә әртис булмай булдыра алмағанмындыр ул. Беҙ уҡыған заманда Биксән мәктәбенең данлыҡлы “Һәләүек” фольклор ансамбле бар ине бит. Ҡурайсылар, ҡубыҙсылар, мадолинасылар, гармунсылар беҙҙә ине инде ул саҡта. Йыр уҡытыусыбыҙ Әнүәр Хөрмәт улы Ниғмәтуллин күптәребеҙҙең рухи остазы булды. Ҡайҙа ғына сығыш яһамай торғайныҡ: районда ла, республика бәйгеләрендә лә. Шулай ҙа, мәктәпте бөткәс, физкультура институтына барғы килә ине, ләкин уҡытыусым мине сәнғәт юлынан китергә күндерҙе. Баш ҡалаға им-тихандар бирергә киткәндә бөтә күрше-күлән тигәндәй оҙатты. Бибинур, Рәйсә, Зөләйха, Хөрмә инәйҙәр: “Һин беҙҙең беренсе әртис, илла уҡырға кермәй ҡайтма”, - тип әйтеп ҡалдылар. Имтихан биреп сыҡҡан һайын ошо инәйҙәремдең һүҙҙәре мине сәмләндереп торҙо. Ә уҡырға ингәс, ысынлап та, Берлинды алғандай ҡайтып керҙем ауылға. Бына күрегеҙ: әртис ҡайтты, йәнәһе лә...