Ир-аттың өс төрө. Уларға нисек түҙергә?

Бындай ирҙәр магазиндан сығыуға иң беренсе сиратта чек ҡағыҙын тикшерергә тотона: моғайын, алдағандарҙыр… Эштә етәксе үҙ бүлмәһенә саҡыртһа ла, шунда уҡ эштән китеү тураһында ғариза яҙҙырасаҡтар, тип уйлаясаҡ. Ни эшләтәһең, улар бик шикләнеүсән. Бындай ир-ат менән йәшәгәндә иң мөһиме – шик-шөбһәгә бирелмәү. Ысынбарлыҡты дөрөҫ ҡабул итергә өйрәнергә тура киләсәк.

Тағы шуныһы ла бар: артыҡ шикләнеүсән кешеләр яҡшылыҡтан бигерәк насарлыҡ тураһында күберәк уйларға күнеккән. Улар донъяны ҡараңғы төҫтәр аша ҡабул итә. Ирегеҙгә күңелле ваҡиғалар, ҡыҙыҡлы яңылыҡтар тураһында күберәк һөйләгеҙ.

Бындай ир-ат үҙенекенә өлгәшеү өсөн теләһә ниндәй хәйләгә барырға әҙер. Наҙлы һүҙҙәр ярҙам итмәй икән, өҫтәл һуғырға ла күп һорап тормаясаҡ. Магазинға аҙыҡ-түлек алырға килдегеҙ, ә ул эш ҡоралдары тултырып ҡуя торған тартманы оҡшатҡан. “Өйҙә бындай тартма бар бит инде”, – тип өгөтләүегеҙгә баштараҡ ташламалы тәҡдимдән һис шикһеҙ файҙаланырға кәрәк икәнен иҫбатлап маташһа, һуңыраҡ үҙегеҙҙе ук ғаилә ҡаҙнаһын дөрөҫ тота белмәүҙә ғәйепләп ҡалдырыуы мөмкин.

Иң яҡшыһы – барыһын да алдан фаразларға тырышығыҙ. Мәҫәлән, магазинға барғанда кеҫәлә күпме аҡса бар икәнен, уны артыҡ тотҡан осраҡта, хеҙмәт хаҡы алғансы бер тинһеҙ ҡаласағығыҙҙы иҫенә төшөрөгөҙ.

Барыһын да контролдә тоторға тырышҡан, ялҡытҡыс ир-ат менән йәшәү - һәр аҙымың тураһында яуап биреү тигән һүҙ. Ғаилә башлығы барыһын да нескәлектәренә тиклем белеп торорға тейеш: “Ишек бикләнгәнме?", "Үтек һүнгәнме?", "Нисәлә ҡайтаһың?", "Ҡайһы магазинға бараһың?”... Бөтмәҫ-төкәнмәҫ һорауҙарға яуап биреүҙән баш тартаһығыҙ икән, һеҙҙе ҡайғыртыуҙарын дөрөҫ ҡабул итә белмәүегеҙ тураһында “дәрес” тыңларға әҙер булығыҙ.

Өйҙә низағ сыҡмаһын тиһәгеҙ, үҙ хоҡуҡтарығыҙҙы, шул иҫәптән иреккә лә, даими рәүештә яҡларға тура киләсәк. Иң яҡшы һаҡланыу сараһы – һөжүм, тиҙәрме әле?