Әтеү йәйҙән бирле ул яҡҡа “барам-барам” тигән ниәтемде һаман ҡалдырып килә инем. Шунда уҡ ул Йәсинде эҙләргә тотондом, таныш-тоноштарға, мәсеттәргә шылтырата торғас, башта Түңәрәк Йәсин табылды, унан оло мәсеткә тәғәйенләп барып, ныҡышып һөйләшкәс, бик иҫкергән булһа ла, Үткәрмә Йәсинде лә табып бирҙеләр. Үҙем күреүем буйынса, Рәшиҙәнең әсәһен иғтибарлы итеп тәрбиәләүе менән бергә, уның эс-бауырына кереп, күңелен күреүе маҡтауға лайыҡ. Быны барыбыҙ ҙа булдыра алмай. Шуға күрә лә инде аҙаҡ бик тә үкендерә, ләкин һуң була. Минең дә шулай иғтибарһыҙ саҡтар күп булғандыр. Уны ҡайғыртыуыбыҙ тик йышыраҡ барып ауыр эштәрен башҡарыу, ашау яғын хәстәрләүҙә торған, ә күңеленә кереп һөйләшергә ваҡыт тапмағанбыҙ. Ошонда, тайпылып, бер эпизодты иҫкә төшөрөп яҙмай булмай. Көҙәндә музей (әллә мәсет) асҡан мәл. Вәлиди нәҫеле йыйылған. Музейгә бер керҙем, ике... тағын хәтһеҙ ваҡыттар үткәс инһәм, оло йәштәге Сара апайҙы (З. Валидинең һеңлеһе) башта нисек экспонат кеүек ултыртҡандар, шулай ултыра бирә. Бөтә уның яҡындары эш менән мәшғүл: ҡунаҡтар менән булаша, осрашыуҙар, телмәр ҡороуҙар һ.б. Килеп тороп музейҙа көслө тауыш, әллә Ҡөрьән уҡыла, әллә телмәр шулай ишетелә (иҫтә юҡ), һөйләшерлек түгел. Әсәй вафат булғас, миңә аҡыл кергән саҡ, шуғалыр инде унан барып һораным: “Сара апай, һинең ниндәй теләгең бар, сәй кәрәкме, асыҡманыңмы?” - тип. Ул әйтә: “Ғәйшә дуҫымды күргем килә, йәш саҡтан бирле күрешкән юҡ”, - ти. Сара апайҙы саранан һуң Салауатҡа әхирәте янына алып килдек. Ике сәғәт кенә бергә ултырып һөйләштеләр. Уны шул көндө ҡайтыу яғына туғандары тупланған Стәрлегә итеп тапшырҙыҡ (машина менән инек, иптәшем дә ҡаршылашманы, рәхмәте төшһөн).