Һәр иртә эшкә барғанда ҡала буйлап йәйәүләп йөрөргә тырышам. Юлда кемдәр генә осорамай: төнө буйы йоҡламай, күҙ ҡабаҡтары шешенеп, сәсе-башы туҙып, айнып та етмәгән йәш ҡатындарҙы, ирҙәрҙе осратыу үтә лә аяныслы. Күптән түгел саҡ атлап барған йәш кенә иҫерек ҡатында үҙемдең уҡыусымды танығас, тертләп киттем.