Ҡыҙым китте кейәү йортона...

Ҡыҙым китте кейәү йортона,
Үҙ донъяһы, ғаиләһе усағына.
Тыуып үҫкән ғәзиз өйөн ҡалдырып,
Ире, ҡайны, ҡәйнә ҡосағына.

Ҡабул ит, ҡоҙағый, ҡыҙымды-
үҙ ҡыҙыңдай,
Нуры һүнмәһен, йылыт, ярат-
үҙ йондоҙоңдай !
Ҡабул итсе, ҡоҙа, ҡыҙымды-
үҙ ҡыҙыңдай,
Ишәйер быуын ағасығыҙ-
Иҙел һыуындай !

Һаҡла, ярат кейәү, ҡыҙымды,
Ҡанаттары уның ҡайырылмаһын!
Тормоштағы төрлө мәлдәрҙән
Уй - юлығыҙ һис тә айырылмаһын!

Ә һин, ҡыҙым,
Иреңә бул тоғ(о)ро ҡатын,
Ҡәйнә-ҡайныңа - уңған килен,
Балаларыңа - наҙлы әсәй,
Ә миңә йомшаҡ “бесәй”!

Ҡайтып-китеп йөрөмә,йәме
Тормоштоң бит була төрлө мәле.
Төшкән ереңә һин таш булып ят,
Миңә ҡунаҡ булып ҡына ҡайт!